Obydlí salajkáře z Nového Hrozenkova / The Potash Maker’s Cottage from Nový Hrozenkov
Dom potażnika z miejscowości Nový Hrozenkov
W przeciwieństwie do bardziej nowoczesnej posiadłości zamożnego chłopa stojącej kilka metrów dalej, mieszkanie to ilustruje życie i mieszkanie słabszych klas społecznych w wołoskiej wsi w drugiej połowie XIX wieku. Wzorem dla budowy tej kopii była posiadłość z doliny Vranča w Novym Hrozenkovie spod nr. 205 (numer konskrypcyjny). Należała ona do potażnika - mężczyzny, który zajmował się przetwarzaniem potażu i węgla drzewnego. Dostarczał te surowce potrzebne do produkcji szkła do pobliskiej huty szkła im. Karoliny w sąsiedniej Karolince. Wnętrze odtwarzają sytuację z 1869 roku, kiedy posiadłość należała do rodziny Kristiníków, a sześć dorosłych osób miało prawo tam mieszkać. W niewielkim pokoju, wyposażonym tylko w najpotrzebniejsze meble, jest dominantą duży piec z dymnikiem prowadzącym na strych. Pomiędzy mieszkaniem a budynkami gospodarczymi znajduje się zadaszone przejście, które służyło do wywozu obornika, a przy złej pogodzie jako osłonięta przestrzeń do pracy na zewnątrz.
Haus eines Pottaschesieders aus Nový Hrozenkov
Im Gegensatz zu dem moderneren Gehöft eines wohlhabenden Bauern, das nur wenige Meter entfernt steht, zeigt diese Behausung das Leben und Wohnen der sozial schwächeren Bevölkerungsschichten eines walachischen Dorfes in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts. Das Vorbild für den Bau dieser Kopie stellte das Gehöft Nr. 205 aus dem Vranča-Tal in Nový Hrozenkov dar. Es gehörte einem Pottaschesieder − Salajkář –, der sich mit der Herstellung von Pottasche (Salajka) und Holzkohle beschäftigte. Diese für die Glasproduktion benötigten Rohstoffe lieferte er an die nahegelegene Karolinenhütte im Nachbarort Karolinka. Der Innenraum stellt die Situation aus dem Jahre 1869 dar, als das Gehöft der Familie Kristiník gehörte und sechs Erwachsene hier das Heimrecht hatten. Die dürftig möblierte kleine Stube wird von einem großen Ofen dominiert, dessen Rauchfang in den Dachboden führt. Zwischen dem Wohnhaus und den Wirtschaftsgebäuden befindet sich eine Lücke – ein überdachter Durchgang, der zum Ausfahren von Mist und bei schlechtem Wetter als überdachter Bereich für Arbeiten im Freien diente.
